Read English version
Quannu lu Maistru java pi lu munnu, l’Apostuli cci javanu ppi d’appressu. S.Petru era lu cchiù maliziusu. ‘N jornu, caminannu, pinsau jirisinni nn’on cumpari so’ pi manciari, chi era putiaru. So’ cumpari non cc’era davanti ‘a putìa, ma ‘dda avanti cc’era ‘na gran pignata o’ solitu, unni lu putiaru cci quariava e vugghìa tutta ‘a robba cotta. San Petru livau ‘u cummogghiu ammucciuni, dda jintra vitti ‘n mussu beddu e cottu; s”u pigghiau, s’ammucciau; doppu chiamau: “Cumpari! cumpari?” Sò cumpari si ‘ffacciau: “O cumpari Petru, comu siti? – “”Un cc’è di mali cumpari. Vinni, si mi dati quarchi cosa”. – “Cumparuzzu, nenti haju, s’annunca vi sirvja”. – “Ma viditi si mi putiti dari quarchi cosa di cottu” – “Cumpari nenti c’è, s’annunca vi la dava” – . San Petru vidennu accussì, – “Ca mi nni vaju, cumpari, s’annunca; ma mi nni vaju ccu lu mussu”. – “Cumpari, chi vi pozzu fari? ca non appi chi vi dari?” – “Mi ni vaju, ma mi nni vaju cu lu mussu!”. E infatti si nni jiu sintennu buffuniari a lu cumpari putjaru; e l’avjia buffuniatu pirchì ca ci avja pigghiatu lu mussu di la pignata. Quannu San Petru si nni iju, lu putiaru circau lu mussu ‘nt’a pignata, ma non truvau nenti, e vitti ca San Petru cci sintia parrari di lu mussu di jintra a pignata.