Lu viddanu ginirusu e lu Maistru

Read English version




Quannu lu Signuri caminava cu l’Apostuli, ‘na sira si ridduciu ‘n campagna vicinu ‘na casa d’un viddanu. Lu Signuri si prisintau a lu patruni e cci spiau si li vulia dda sira fari alluggiari ddà. Lu viddanu cci dissi di si; perciò lu Signuri e li dudici apostuli traseru dintra. Comu traseru, eranu stanchi e s’assittaru pri manciarisi un muccuni; avianu pani schittu e vinu. Lu viddanu avìa tri agnidduzzi, e di tantu ‘n tantu facianu mmèe.
San Petru, ca era ‘mmurritusu, cci rissi a lu viddanu pri trizziari: – Ss’agnidduzzu voli essiri manciatu. Vui chi nni diciti? – Lu viddanu allura si mustrau ginirusu e rispusi: E’ veru ca nn’haju picca, ma giacchì vossia lu voli e anchi sti patruni mei, nni lu manciamu. Chiddu chi voli Ddiu!… tutti li spichi ‘un vannu all’aria”. “beni, dissi San Petru, pri ora avemu manciatu, dumani matinu nni lu mangiamu, si voli lu Maistru”. Lu Maistru accunsintiu e dissi a lu viddanu: “E’ veru ca nn’aviti tri, ma, cu’ sa, lu Signuri quarchi vota vi putissi cuntintari…. L’Apostuli, ddoppu chi ficiru orazioni, si curcarunu supra na pocu di fenu e s’addummisceru pri li fatti soi.