L’occhiu di lu Signuri e S.Petru

Read English version




Quannu lu Signuri java pi lu munnu, ‘na vota, ddopu d’aviri caminatu ‘na menza jurnata, vitti un casalinu. Dici lu Maistru:-“Petru, vidi si hannu quarchi cosa di manciari”.. ‘Na pirsuna chi cc’era na lu casalinu ci detti pani quantu putìa manciari iddu sulu. Iddi, l’apostuli, eranu quarchi setti o ottu (cà ancora ‘nn s’avianu arricugghiuti tutti). ‘Nca San Petru ‘un cci purtò nenti a lu Maistru, cu diri ca ‘un ci avianu datu nenti. Lu Signuri fici finta ca ci critti.
Caminannu, iddu java avanti; San Petru, darreri; vòta lu primu muccuni. – “Petru!” chiama lu Signuri; San Petru jetta ‘nterra lu vuccuni: – “Maistru! ccà sugnu; e sicutò a caminari. Ddoppu ‘n atri du’ passi, azzicca ‘n autru muccuni. ‘N atri du passi, lu stissu; ; ‘insomma ddu pizzuddu di pani cci jiu di truppeddu, e mancu ‘nni tastò un vuccuni. Quannu cci parsi ad iddu lu Signuri s’arripusò; e li Discipuli ficiru lu stissu. Chiama a San Petru: “Petru”, – “Maistru”. – “Cercami la testa, ca mi mancia”. San Petru cci cercò la testa, e chi cci trova? cci trova un occhiu darreri lu cozzu?” – ” Si, Petru; e pi chissu ca io ti vitti quannu tu ti tinevi darreri di mia, pi manciàriti lu pani….. E chi ti cridivi tu, ca picchì lu pani era picca, ‘un putìa bastari, cu  li grazii di l’Eternu Patri, pi tutti?”.