L’asinu russu e l’animali

Read English version

 
 
Cumparsi na jurnata un sceccu russu,
pirchì s’avìa stricatu tra lu taju,
e lu coddu, l’oricchi, testa e mussu,
e tuttu in brevi era ntra sauru e baiu,
e na crusta indurita anchi ci avia
canciata tutta la fisonomia.
 
L’animali in vidirlu si allarmaru,
cridennulu un gran mostru novu e stranu,
e tutti spavintati s’intanaru.
Iddu, a lu scantu d’iddi, unciatu  vanu
si critti cosa granni, e pigghann’anza,
isa la testa e s’inchi di baldanza.
 
Passa pri ddi campagni cu gran fastu,
comu si fussi assolutu patruni,
nuddu ‘ncuntrannu chi ci dassi ‘mmastu;
ma poi per isfogarisi lu pulmuni
aprì la vucca, etta un’arragghiu, ed eccu
chi si duna a cunusciri pri sceccu.
 
Chiddi chi prima timidi e scantati
s’avìanu ‘ncrafucchiatu ‘ntra li grutti,
di l’equivocu cursi e nichiati,
ci fannu tratamenti strani e butti.
Giustamenti lu saggiu addunca dissi:
“Parrami prima, acciò ti canuscissi”.
 
Quanti, chi nui videmu cu gran tubba,
chini d’insigni e di ornamenti rari,
o chi adorni di toga e lunga giubba,
fannu a la vista li genti trimari,
chi parrannu, non ragghi di sumeri,
ma caccianu carteddi di fumeri!.